Systemisch kind en ouders begeleiden

Door systemisch naar kinderen te kijken, ga je voorbij aan het dagelijks, meestal negatieve, gedrag. Je gaat het gedrag niet op zichzelf zien maar als onderdeel binnen het gezin van herkomst en familiesysteem. Binnen een gezin danwel familiesysteem zijn er krachten die het kind en zijn ouders beïnvloeden. Zo kunnen er in een gezin verstoorde verhoudingen zijn ingeslepen waar men geen weet van heeft. Ze worden alleen ervaren als niet gewenst gedrag. Echter vanuit de zielslaag richt het kind ergens de aandacht op wat nog gezien moet worden, geïntegreerd mag worden, of nog in balans mag worden gebracht. Het kind kan dit ook doen door zichzelf ziek te maken. Door systemisch naar je eigen kind te kijken en de principes te kennen, kan het al zoveel duidelijker en aangenamer worden.
Er kunnen natuurlijk ook generaties lang gedragspatronen zijn die ontstaan zijn vanuit een verstrikking. Het kind reageert hierop met bepaald ongewenst gedrag, innerlijk ‘schreeuwt’ het kind “kijk er naar!” Iets moet nog een plek krijgen, moet nog gezien worden. Kinderen kunnen dit natuurlijk niet benoemen vanuit hun denk- en spraakvermogen, maar doen dit simpelweg vanuit hun zielslaag met hun houding, gedrag, (ziekte)symptomen en hun manier van zijn. Loop je al geruime tijd met je kind(eren) bij de reguliere hulpverlening met te weinig resultaat en/of heb je het gevoel dat er meer aan de hand is, laat er dan eens systemisch naar kijken.

Zo als ouder bent ook ooit eens kind geweest van jouw ouders. Hoe moest jij aanwezig zijn? Hoe moest jij je aanpassen om erbij te horen? En heb jij jouw innerlijk kind, de kleine …, met alle gevoelens een plek gegeven? Of handel je nog vanuit erbij te willen horen, om gezien te willen worden, vanuit een verlangen of om te overleven? Vanuit dit gedragsrepertoire handel jij onder andere naar je kinderen. Jouw kind kan dan zo gebonden zijn met jouw innerlijke kind en de nog niet verwerkte gevoelens, dat zijn/haar gedrag die gevoelens uitvergroot om jou bij jouw gevoel te brengen.

Kinderen met hun houding, gedrag, (ziekte)symptomen en hun manier van zijn, kunnen fungeren als:

• Vergrootglas.
• Spiegel.
• Een herhaling geven van een verstrikking.
• Ergens de aandacht op willen vestigen.
• Niet verwerkte gevoelens van (groot)ouders leven.
• Zich innerlijk verbinden met overleden familieleden, buitengesloten personen, zielen van broertjes / zusjes die er niet meer zijn. Dit kan onder andere door miskramen, abortussen, overlijden en of zelf één van een tweeling zijn wat nog niet bekend is.
• Zich innerlijk verbinden met daderschap of slachtofferschap.
• Bemiddelaar, et cetera.